غروب

غروب عاشقان رنگش طلایی است

 اگر چه اخرش مرگ وجدایی است

رفاقت

من از چشمان خود امو ختم رسم رفاقت را

که هر عضوی به درد اید به جایش دیده می گرید

غرور

اخر کبر وغرور ما ومنی است

عاقبت این نردبان بشکستنی است

لاجرم هر کس که بالا تر نشست

استخوانش سخت تر خواهد شکست

ناز

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید

بهر یک گل منت از صد خار می باید کشید

 من به مرگم راضیم اما نمی اید اجل

 بخت بد بین از اجل هم ناز میباید کشید

راز

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

کار ما شاید این است

که در افسون گل سرخ شناور باشیم

رخ

نو بهار است در انجا که بتابد رخ تو

افتاب است در انجا که تو باشی بر ما

فراق

فراقت در دلم اتش بپا کرد

مرا در دشت تنهایی رها کرد

دو صد نفرین به جان باغبانی

که گلها را ز بلبل ها جدا کرد

تو رابا دیگری دیدم که گرم گفتگو بودی

با او اهسته می رفتی سراپا محو او بودی

صدایت کردم وبر من چو بیگانه نگه کردی

شکستی عهد دیرین راگنه کردی

چه شبها را که من تنها به یاد تو سحر کردم

چه عمری را که بیهوده به پای تو هدر کردم

همین بود ان صفایی را که می گفتی

همین بود ان وفایی را که می گفتی

تو که خود این چنین بودی چرا روزم سیه کردی

گفتی که  مرا دوست نداری گله ای نیست

بین من وعشق تو ولی فاصله ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من ده

گفتی که نباید بروم حوصله ای نیست 

پرواز عجب عادت خوبی ست ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست

گفتی که کمی فکر خودت باش وان وقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

رفتی تو خدا پشت و پنا هت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست 

نام تو را اورده ام دارم عبادت می کنم

گرد نگاهت گشته ام دارم زیارت می کنم

دستت به دست دیگری از این گذشته کار من

اما نمی دانم چرا دارم حسادت می کنم

گفتی دلم را بعد از این دست کس دیگر دهم

شاید تو با خود گفته ای دارم اطاعت می کنم

رفتم کنار پنچره دیدم تو را با... بگذریم

چیزی ندیدم این چنین دارم رعایت می کنم

من عاشق چشم توام تو مبتلای دیگری

دارم به تقدیر خودم چندیست عادت می کنم

تو التماسم می کنی جوری فرامو شت کنم

با التماس اما تو را به خانه دعوت می کنم

گفتی محبت کن بروباشه خداحافظ ولی

رفتم که تو باور کنی دارم محبت می کنم

هر کس به کسی نازدو ما هم به علی

جدایی

هر در که زنم خانه رسوایی بود

هر یار که دیدم بت هر جایی بود

یک همدم دل نیافتم در همه عمر

جز غم که مرا مونس تنهایی بود

خدایا هر که با من اشنا شد

دو روزی دیرو زود از من جدا شد

نمی دانم از اول بی وفا بود و

یا نازش کشیدم بی وفا شد

در حیرتم از مرام این مردم پست

این طایفه زنده کش مرده پرست

تا هست به زلت بکشندش ز جفا

تا مرد به عزت ببرندش سر دست

بی وفا

و ای باران وای باران

 شیشه پنجره را باران شست

 از دل من اما

 چه کسی نقش تو را خواهد شست

خوبرویان جهان رحم ندارد دلشان

باید از جان گذرد هر که شود عاشقشان

روز اول که سرشتند زگل پیکرشان

سنگی اندر دلشان بود همان شد دلشان

اگر دریای دل ابی ست

تویی فانوس شبهایش

اگر ایینه یک دنیاست

 تویی معنای دنیایش

هر کس به طریقی دل ما می شکند

 بیگانه جدا دوست جدا می شکند

 بیگانه اگر می شکند حرفی نیست

من در عجبم دوست چرا می شکند

تو را با دیگری دیدم که گرم گفتگو بودی

با او اهسته می رفتی سراپا محو او بودی

صدایت کردمو بر من چو بیگانه نگه کردی

شکستی عهد دیرین را گنه کردی

چه شبها را که من تنها به یاد تو سحر کردم

چه عمری را که بیهوده به پای تو هدر کردم

همین بود ان صفایی را که می گفتی

 همین بود ان وفایی را که می گفتی

تو که خود این چنین بودی

 چرا روزم سیه کردی

خالق

ای خالق یکتای من

محبوب بی همتای من

مولای من مولای من

با شور و غوغایی به سر

ایم به سویت هر سحر

مولای من مولای من

گر من گناهی کرده ام

رو بر درت اورده ام

دل پیش تو گسترده ام

امیدها پرورده ام

مولای من مولای من

حق علی شاه نجف

ان صدر ایوان شرف

عمرم به عصیان شد تلف

استغفرالله العظیم

یآمولا

نه نه فقط بنده به ذات ازلی مینازد

ناشر حکم ولایت به علی می نازد

گر بنازد به علی شیعه ندارد عجبی

عجب اینجاست خدا هم به علی می نازد

غدیر

غدیریعنی بیان راز هستی

غدیر یعنی برون از بت پرستی

غدیر یعنی پر از الاله  ای یاس

غدیر یعنی وجود پاک احساس

یا علی

مرغان هوا ناد علی می گو یند

گلهای چمن علی علی می گویند

هر برگ درخت اندرین عرض و سما

الله و محمد علی می گویند

عید سعید غدیر خم بر شیعیان مبارک باد

وداع

روی هر سینه سری تکیه کند وقت وداع       

                                                                  سر ما وقت وداع گوشه ی دیوار گریست

خنده ی تو بدرقه ی راه منه چشمونه تو  ماه شبه تار منه

تا که میام پر بزنم از قفسه خالیه عشق قلب تو اکنده ز مهر تو سرنوشت یار منه

دلم میخواد داد بزنم تا که بگم مال منی زندگی زندونه اگه بهم نگی دوسم داری

بغض تو گلوم اشک تو چشام بازم میگم خاطر خواتم

فاصله ها نمی تونن ما دو تارو دور بکنن

روبروم شبو سیاهی بی کسی پشت سرم

نمیتونم که بمونم باید از تو بگذرم

دارم از نفس میافتم تو هجوم سایه ها

کاشکی بشکنه دوباره بغض این گلایه ها

اون که میشکنه تو چشای تو تصویر منه

گم شدن تو این شبه برهنه تقدیر منه

در میان ماه رویان ماه روی من تویی

گر نترسم از خدا گویم خدای من تویی

نمیدانم خدای اشکها کیست

تفاوتهای بین چشم ما چیست

تو چشمت موقعیت میشناسد

ولی من گریه ام دست خودم نیست

باز دیشب به تو اندیشیدم

شب بارانی من چه شب خاطره انگیزی بود که تو بودی و دگر هیچ نبود

جبران

دلم می خواد یه چیزی رو بدونی                                           دیگه نه عاشقی نه اسمونی                                                    منم دیگه تصمیم رو گرفتم                                                  اصلا نمی خوام که پیشم بمونی                                           دیشب که داشتم فکرامو می کردم                                       دیدم با تو تلف شده جونیم                                                  یادت می یاد منتم و کشیدی                                                   تا فقط بهت بدم نشونی                                                     یادت می یاد روی درخت نوشتی                                             تا منو داری برام میخونی                                                      یادت می یاد حتی سلام منو                                              گفتی به هیچ کس نمی رسونی                                                                            نگو خجالت می کشی می دونم                                              تو خیلی وقت مال دیگرونی                                               خوش باشی هر جا که می ری عزیزم                                  واست تلافی می کنم یه روزی

دل

به هر کس دل نهادم بیوفا شد                   چو پابندش شدم از ما جدا شد                             به اشک و اه من خندید و خندید                 فغانها از دل دیوانه سر شد                               شما ای دوستان این را بدانید                  کتاب سر نوشتم را بخوانید                                گناه من گناه بی گناهیست                   تمام هستیم غر ق تباهیست                                 به هر کس می رسم این نکته گویم               که راه عشق را هرگز نپوید

گناه

در این دنیا نکردم من گناهی             فقط کردم به چشمانت نگاهی                                     اگر باشد نگاه من گناهی                 مجازاتم بکن هر تور که خواهی

تیغ

1. دیدکه تیغ شمشیر یکی را دو تا کرد تاتاکرد                                                                                                                                  بنازم به تیغ عشق که دو تا رو یکی کرد

دل

دل بشکسته را خرسند کردن مشکل است          شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است بار حمالان به دوش خود کشیدن ننگ نیست              زیر بار منت نامرد رفتن مشکل است

بهانه

کنار اشنایی تو اشیانه می کنم                                   فضای اشیانه را پر از ترانه می کنم کسی سوال میکند برای چه تو زنده ای                          و من برای زندگی تو را بهانه می کنم

نامه

قفس دیدم رهایی یادم امد                   تو رفتی بی وفایی یادم امد                                     چو بانگ نامه بر در کوچه پیچید                      چکید اشکم جدایی یادم امد

تنها

در غریبی ناله کردم هیچ کس یادم نکرد                       در قفس جان دادم وصیاد ازادم نکرد جدایی تا نیفتد دوست قدر دوست نداند                       شکسته استخوان داند بهای مومیایی را